کم شنوایی انتقالی
کم شنوایی انتقالی زمانی رخ می دهد که انرژی صوتی به خوبی توسط مجرای گوش، پرده صماخ و یا استخوانچه های گوش میانی به گوش داخلی منتقل نشود. در این موارد، صدا با شدت کمتری شنیده می شود. کم شنوایی انتقالی معمولا به وسیله دارو یا جراحی درمان می شود که نوع درمان به علت به وجود آورنده ی کم شنوایی انتقالی بستگی دارد.
کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی کاهش توانایی شنیدن در اثر آسیب یا کاهش در انتقال اصوات از طریق گوش خارجی و میانی است. امواج صوتی از مجرای گوش عبور می کنند و منجر به ارتعاش پرده ی صماخ گوش می شوند. این ارتعاش از طریق سه استخوانچه ی کوچک در گوش میانی به حلزون گوش داخلی منتقل می شود. این تحریک حلزون توسط اعصاب متصل به حلزون به قسمت های مرکزی تر در مغز انتقال می یابند. آسیب در هر قسمت از این پروسه (تا قبل از حلزون) منجر به کم شنوایی انتقالی می گردد. این مشکل می تواند موقت یا دائمی باشد و در یک گوش یا هر دو گوش رخ دهد. استراتژی درمانی نیز کاملا بستگی به علت آن دارد.
علل کم شنوایی انتقالی چیست؟
کم شنوایی انتقالی را می توان بر اساس علت به وجود آورنده ی آن به دو نوع اصلی کم شنوایی انتقالی “اکتسابی” و “مادرزادی” تقسیم بندی کرد. در افرادی با کم شنوایی انتقالی مادرزادی، جهش ژنتیکی رخ می دهد که دفورمیتی و بدشکلی هایی در گوش خارجی مثل لاله و مجرای گوش رخ می دهد که منجر به کم شنوایی انتقالی زودهنگام می شود. کم شنوایی انتقالی اکتسابی غیر ژنتیکی است و در اثر عوامل محیطی و یا بیماری ها به وجود می آید. عفونت های گوش خارجی و میانی، آسیب های مکانیکی به گوش خارجی و میانی و ضربات به گوش و سر می توانند از عوامل به وجود آورنده کم شنوایی انتقالی اکتسابی باشد. در ادامه این عوامل ژنتیکی و اکتسابی لیست شده اند:
- مایع در گوش میانی به دلایل آلرژیک، عفونت های گوش میانی (اوتیت مدیا)، سوراخ شده پرده صماخ، تومورهای خوش خیم، ضربات به سر و عوامل دیگر.
- اتواسکروز: در بیماری اتواسکروز، سومین استخوانچه گوش (رکابی) به خوبی مرتعش نمی شود و قادر به انتقال ارتعاش صوتی به حلزون گوش نیست. کم شنوایی انتقالی ناشی از اتواسکلروز با درمان جراحی و سمعک مرتفع می گردد.
- بدشکلی های ژنتیکی در گوش خارجی و میانی
- مشکلات لوله استاش: لوله استاش وظیفه تهویه گوش میانی را بر عهده دارد. درعفونت های دستگاه تنفس فوقانی، امکان بسته شدن لوله استاش وجود دارد که سبب عدم تهویه گوش میانی می شود. دیگر علت های بسته شدن لوله استاش، تومورها، آلرژی و سینوزیت مزمن است.
- نبود استخوان در کانال های نیم دایره ای گوش داخلی.
- بیماری های متابولیسمی ژنتیکی مثل بیماری Paget.
- جسم خارجی در مجرای گوش.
- سرومن، جرم یا وکس فشرده شده در مجرای گوش.
میزان کم شنوایی انتقالی
کم شنوایی انتقالی ممکن است در حد ملایم (26 تا 40 دسی بل) تا شدید (71 تا 90 دسی بل) باشد که اغلب فرکانس های بالا یا صداهای زیر را درگیر می کند. این میزان کم شنوایی به صورت فاصله یا گپ بین آستانه های شنوایی از راه هوایی و راه استخوانی نشان داده می شود که توسط ارزیابی های شنوایی یا شنوایی سنجی مشخص می گردد.
علائم کم شنوایی انتقالی
کم شنوایی انتقالی در نتیجه اختلال در گوش خارجی یا میانی به وجود می آید، که در این نوع کم شنوایی در رسیدن صدا از محیط خارج به گوش داخلی اختلال به وجود می آید. صداها ممکن است ضعیف، اعوجاج یافته و یا ترکیبی از هر دو شنیده شود .
درمان کم شنوایی انتقالی
درمان کم شنوایی انتقالی کاملا به علت به وجود آورنده ی آن بستگی دارد. درمان می تواند دارویی، جراحی یا استفاده از وسایل کمک شنیداری مانند سمعک باشد. در برخی از موارد درمان به صورت جراحی است مثل اتواسکروز و پارگی پرده صماخ. در مواردی نیز مثل عفونت گوش درمان دارویی وجود دارد. سمعک نیز در استراتژی های درمانی کم شنوایی انتقالی وجود دارد. سمعک های مدرن استخوانی معمولا در این موارد استفاده می شوند که صداها را از طریق استخوان جمجمه به گوش داخلی منتقل می کنند. برخی از این سمعک ها توسط جراح در استخوان کاشته می شوند (BAHA) و برخی دیگر به صورت تل یا هدباند روی استخوان قرار می گیرند.
